توضیحی درباره «الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ» در زیارت عاشورا
تاریخ انتشار: ۲۲ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۰۰۱۷۰
در یکی از فرازهای زیارت عاشورا، بر امام حسین علیه السلام با عبارت «الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ» سلام میدهیم: «السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ثارَ اللّهِ وَابْنَ ثارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ». این دو عبارت در زیارت عاشورا یکی از پر بحثترین مفاهیم این دعا است که چند وجه معنایی دارد و یا یک وجه معنایی عمیق دارد که هنوز معرفت آن کشف نشده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
یک معنایی که در ظاهر میتوان از «وتر» فهم کرد، به معنای عدد «فرد» است که اهل لغت آن را در مقابل «الشفع» در سوره فجر به معنای زوج دانستهاند. چه وَتر با فتح و چه وِتر با کسره به یک معنا کاربرد دارد. خلیل بن احمد از علمای قرن اول در کتاب لغتش به نام «العین» مینویسد هر چیزی یا هر عددی که فرد است، «وتر» نامیده میشود. ملاحبیب کاشانی میگوید « وتر آن چیزی است که پیوست و منضم به غیر خود نباشد.»
با این توضیح، امام حسین علیه السلام در روز عاشورا و صحنه کربلا به عنوان آخرین بازمانده شهدا، «تنها» باقی ماند تا به این ترتیب دشمن به خود جسارت داد آن امام بزرگوار را به قتل برساند.
در روایتی میخوانیم آن زمان که جبرئیل قصد داشت داستان شهادت امام حسین علیه السلام را به آدم علیه السلام نقل کند، از این عبارات استفاده کرد ««یُقتَلُ عَطشاناً غَریباً وحیداً فریداً، لَیسَ لَهُ ناصِرُ و لا مُعینٌ»؛ یعنی او را با لب تشنه میکشند در حالی که غریب و تنها است و یار و یاوری ندارد. شاید «وتر» شامل همین عبارات «وحید» و «فرید» است که به معنای تنها و فرد هستند. به همین نسبت «الموتور» در باب مفعول یعنی کسی که تنها و فرد باقی مانده است.
اما معنای دیگر برای «المَوتُور» به قول علامه مجلسی یعنی آنکه از وى کشته شده، ولى انتقام و یا خونبهاى او گرفته نشده است؛ المَوتور بِوالِده أی قَتل والده و لَم یَطلُب بِدمِهِ؛ و همچنین «وتیره» را «دادخواهی در خون» دانستهاند؛ صاحب مجمع البحرین میگوید «و الْوَتِیرَةُ: طلب الثار» و فیروز آبادی در «تاج العروس» آن را به صورت فاعل اینگونه معنا میکند: «الطّالب بالثّأْر». یعنی خونخواهی کردن.
در همان زیارت عاشورا میخوانیم «بأَبِی أَنْتَ وَأُمِّی، لَقَدْ عَظُمَ مُصابِی بِکَ، فَأَسْأَلُ اللّٰهَ الَّذِی أَکْرَمَ مَقامَکَ، وَأَکْرَمَنِی [بِکَ]، أَنْ یَرْزُقَنِی طَلَبَ ثارِکَ مَعَ إِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ»؛ پدر و مادرم به فدایت، همانا مصیبتت بر من دشوار و طاقتفرسا شد. از خدا که مقامت را گرامی داشت و مرا به وسیله تو کرامت بخشید، درخواست میکنم که خونخواهی تو را همراه پیشوای یاری شده از اهلبیت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) روزی من کند.»
بنابراین بزرگترین خونخواه امام حسین علیه السلام، همان امام عصر عجل الله تعالی فرجه است؛ ضمن آنکه در روایات از آن امام بزرگوار با تعبیر «المَوتُورُ بِاَبیهِ» یاد شده است؛ یعنی کسی که پدرش کشته شده و از خون او مطالبه و خونخواهی نشده است. فردی به نام عیسی خشّاب میگوید: «به امام حسین علیهالسلام گفتم: آیا شما صاحب الامر هستید؟ فرمود: «لا؛ وَ لکِنْ صاحِبُ الاَمرِ الطَّریدُ الشَّریدُ المَوتُورُ بِاَبیهِ»؛ یعنی خیر؛ اما صاحب الأمر، همان فرد طرد شده و رانده شده و کسی است که از پدرش خونخواهی نشده است.
نکته آخر اینکه در زیارتنامهای که از امام صادق علیه السلام صادر شده، این تعبیر را هم مشاهده میکنیم: «اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا وِتْرَ اللهِ الْمَوْتُورَ فِی السَّمواتِ وَالاْرْضِ»؛ در این فراز، امام حسین علیه السلام را با عنوان «وترَ الله» و «الْمَوْتُورَ فِی السَّمواتِ وَالاْرْضِ» یاد میکنیم؛ چیزی شبیه به «ثار الله» که خداوند خون امام را به خود نسبت میدهد. این مسئله نشاندهنده عمقی از معنای «وتر» است که تاکنون توضیحی بر آن وجود ندارد.
منبع: تسنیم
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: زیارت عاشورا سوره فجر امام صادق علیه السلام امام حسین علیه السلام زیارت عاشورا ال م و ت ور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۰۰۱۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مریم خمینی نوه امام در خارج از کشور چه کاره است؟
به گزارش تابناک به نقل از عصر ایران، خانم معصومه حائری یزدی همسر آیتالله سید مصطفی خمینی و دختر آیتالله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجتالاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانهای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی میکند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفتآور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان میکرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب میکردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانهها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهلوچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفتوگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم میکرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی ماندهاند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من میگفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»